کشف روشی متفاوت برای درمان سریع تر زخم ها - سریال شهرزاد

به گزارش سریال شهرزاد، دانشمندان دانشگاه استنفورد، چسب زخم هوشمندی ساخته اند که از جریان های الکتریکی برای بهبود زخم ها و تحریک بافت تا 25 درصد سریع تر از روش های سنتی برای تسریع بهبودی بخش آسیب دیده استفاده می نماید.

پژوهشگران دانشگاه استنفورد به تازگی از توسعه چسب زخمی خبر داده اند که با یاری جریان الکتریکی و حسگر های زیستی می تواند فرایند بهبود زخم را سریع تر کند.

دانشمندان دانشگاه استنفورد، چسب زخم هوشمندی ساخته اند که از جریان های الکتریکی برای بهبود زخم ها و تحریک بافت تا 25 درصد سریع تر از روش های سنتی برای تسریع بهبودی بخش آسیب دیده استفاده می نماید.

این چسب زخم هوشمند از مدار های بی سیم تشکیل شده است که از جریان های الکتریکی و حسگر های دما برای نظارت بر روند بهبود زخم استفاده می نماید.

به گفته پژوهشگران، این دستگاه دارای فناوری پیشرفته، باعث بسته شدن سریع تر زخم ها، افزایش جریان خون نو به بافت آسیب دیده و بهبود پوست با کاهش قابل توجه تشکیل اِسکار می گردد.

هنگامی که زخمِ فرد هنوز التیام نیافته است یا چسب زخم، عفونت را تشخیص می دهد، حسگر ها می توانند تحریک الکتریکی بیشتری را در سراسر ناحیه زخم اعمال نمایند تا به بهبود بافت و کاهش عفونت یاری نمایند.

حسگر های زیستی بانداژ هوشمند می توانند تغییرات بیوفیزیکی را در محیط بافت ردیابی نمایند و روشی مناسب را در زمان حال، سریع و بسیار دقیق برای مقدار گیری شرایط زخم ارائه دهند.

پژوهشگران توانستند داده های حسگر را در زمان حال روی گوشی هوشمند بدون احتیاج به سیم ردیابی نمایند. به گفته پژوهشگران، در موش ها نشان داده شد که سیستم مراقبت از زخم می تواند به طور مداوم، امپدانس (impedance) و دمای پوست را آنالیز کند و در پاسخ به محیط زخم تحریک الکتریکی را ارائه دهد.

علاوه بر این، تحریک الکتریکی مذکور، مقدار جمعیت گلبول های سفید، به ویژه مونوسیت ها و ماکروفاژ ها را افزایش می دهد که می توانند در مراحل خاصی از بهبود زخم نیز نقش داشته باشند.

دانشمندان اعلام کردند که چسب زخم هوشمند در حال حاضر طرح مفهومی است و چالش هایی در زمینه فراوری آن وجود دارد. این موانع شامل افزایش مقدار دستگاه در مقیاس انسانی، کاهش هزینه و حل مسائل ذخیره سازی اطلاعات بلندمدت است. همه این ها باید قبل از فراوری انبوه مورد توجه قرار گیرند.

پژوهشگران بعلاوه به حسگر های بالقوه دیگری که می توانند به دستگاه اضافه شوند، اشاره کردند؛ از جمله آن هایی که متابولیت ها و سایر نشانگر های زیستی را مقدار گیری می نمایند. یکی از موانع احتمالی برای استفاده بالینی، رد هیدروژل است که به موجب آن پوست فرد ممکن است به دستگاه واکنش نشان دهد.

منبع: ایسنا